Laos sonrasında Tayland’a karadan gireceğimiz için ve karadan girişlerde 15 günlük kalış süresi verdikleri için, bir de bu süreyi uzatmak isteyenler sadece 1 hafta uzatabildiği için bu sefer Tayland’a vize almaya karar verdik. Tayland’ın Laos’ta bir kaç yerde konsolosluğu var. En gözdesi Vientiane. Orası çok kalabalık olduğu için vize başvurusunu daha sakin bir yerden, Savannakhet’ten yaptık.

Şimdi gelelim başvuru detaylarına. Konsolosluk şehir merkezinin biraz dışında kalıyor. En kolay ulaşım tuk tuk kullanarak yapılıyor. Biz başvuruya motor kiralayıp gittik biraz da etrafı gezeriz diye. Teslim almaya giderken de tuk tuk kullandık. Tuk tuk kullanmadan önce pazarlık şart.

Konsolosluğun hemen yanında ufak bir dükkanda tüm print ve fotokopi işleri halledilebiliyor 20 thb karşılığında. Başvuru formunu da oradan satın alabiliyorsunuz. Para vermek istemezseniz formu içeriden de alabilirsiniz. Konsolosluk 09:00’da açılıyor. Talep çok olduğu için ne kadar erken giderseniz o kadar az sıra beklersiniz.

Normalde 2 fotoğraf, başvuru formu ve 1000 thb para yeterliyken biz Türk olduğumuz için, son bombalama olayları ters teper belki diye otel rezervasyonu ve dönüş uçak bileti rezervasyonu da yaptırdık. Uçak rezervasyonunu THY’den yapabilirsiniz, bir kaç gün sonra iptal oluyor zaten.

Ertesi gün 2 aylık tek girişli Tayland vizemiz hazırdı. Herhangi bir mülakat veya soru aşaması yok. Gerekirse bu vizeyi tekrar para ödeyerek 1 ay daha uzatma hakkımız var.

Savannakhet’ten sadece vizeyi alıp ayrılmak istemedik. Bir yandan benim Thakhek loop’ta başlayan bağırsak sorunlarım da geçmek bilmediği için kalışımızı biraz uzattık. İshal olan adam haşlanmış patates falan yer di mi? Ülke Tayland olunca gözüm döndü ve hiç diyet yapamadım. Çılgın bir hotpotçu bulduk. Bu sefer hotpot gazlı ocakta değil, kömür ateşinde pişiyordu. Yine çok lezizdi. Restoranın adını hatırlamıyorum. Zaten Thaice yazıyordu, menü falan da Thaiceydi ama bir şekilde anlaştık 🙂

Başka bir favorimiz şehir meydanında akşamları kurulan tezgahlardaki ızgaralar oldu. Enoki mantarlarının tadına doyum olmuyor.

Son favorim de, hatta Savannakhet’e gelen tüm Avrupalıların favorisi de Lin’s Cafe. Özellikle kahvaltının fiyat performans oranı oldukça iyiydi.

Savannakhet’te yapılabilecek en güzel şeylerden biri şehrin sokaklarını dolaşmak. Fransız sömürgesi döneminden kalma pek çok bina mevcut. Bunların bir kısmı şu an cafe olarak hizmet veriyor.

Budist tapınaklarına ek olarak kilise ve Çin tapınağı da var.

Şehir turunu bitirince Mekong  Nehri kenarında keyif yapılabilir.

Biraz daha şehrin dışına çıkmak da iyi bir seçenek. Biz motor kiralayıp hem Tayland vizesi başvurusuyla uğraştık hem de etraftaki bir kaç yeri keşfettik. Bunlardan ilki Monkey Forest yani Maymun Ormanı. Son 20 km’si turuncu toprak, geri kalanı düzgün asfalt olan bir yolu aşmak gerekiyor gitmek için. Turun sonunda bacaklarımız tupturuncu oldu tozdan. Bir de yolun böyle olacağını tahmin edemediğim için lenslerimi takmıştım. Hiç bir sorunum yokmuş gibi bir de gözlerim kanlandı. Neyse göz damlasıyla falan bir günde geçti.

Yolun tozu toprağı fena ama manzarası muhteşem. Pirinç tarlalarında hasat yapan kadınları görebildik bu yolda.

Yolun sonunda ise maymunlar bizi bekliyordu. Bir sürü maymun bir ormanın girişini kaplamışlar. Maymunların oraya nasıl geldiği bilinmiyor. Civardaki herhangi başka bir yerde de maymun yok üstelik.

Motoru park edip ormanın içlerine doğru yürüdük. Döndüğümüzde Murat’ın kaskına işemiş olduklarını fark ettik. Elimizde şüphelinin fotoğrafları da var üstelik!!! Murat’ın o günden beri maymunlarla arası düzelmedi. Hep bir intikam peşinde 🙂

Daha sonra şehir merkezinin 8-10 km dışındaki That Ing Hang Stupa’ya gittik. 16. yy’dan kalan bu stupa hem Laoslular hem de Thailer için çok önemli.

Etrafında da hem tapınak gezmek hem de Budist rahiplerin evlerini görmek mümkün.

Savannakhet’te bir de kumarhane var!! Uça hoplaya gittim ama gün batımında Mekong kenarında bira mı içsek, kumarhanede rulet masasında mı takılsak ikilemini Mekong kenarındaki bira kazandığı için hiç bir şey oynamadan çıktık. Kumarhane bir otelin içinde, kapısında da kocaman bir limuzin duruyor 🙂

Son olarak, sokaklarda dolaşırken bir cafenin yanında aşağıdaki yazı ile karşılaştık. Güney Amerika seyahati sonrasında evimizin duvarında hep bu yazı asılıydı. Şu an buraları geziyorsak biraz da bu yazının gaza getirmesi sayesinde oldu. Yolda bir yerlerde tekrar karşılaşmak bizim için unutulmazların arasına girdi…

Tam yazıyı bitirecek oluyorum aklıma bir şey daha geliyor. Savannahket’i gezdiğimiz tüm şehirlerden ayıran bir şey de köpekleri. Hepsi manyak, sapık, saldırgan. Olamaz böyle bir şey. Sokakta yürürken birden bir yerden koşarak ve dişlerini gösterip hırlayarak peşimizden köpekler kovaladı defalarca. Atlatmak da kimi yerlerde zor oldu. Aman siz siz olun, yolunuz Savannakhet’e düşerse sokakta yürürken, özellikle de geceleri gözünüzü dört açın. Bu şehrin hemen hemen hiç bir köpeği normal değil.

Gülen