Fortaleza‘dan sonra Brezilya sahillerindeki ikinci durağımız Recife oldu. Gezdiğimiz enteresan yerlerden biriydi Recife. Çok güzel bir plaj, ama arkası tamamen gökdelenlerle dolu. Gerçi Güney Amerika’da yaygın diyebileceğimiz bu duruma zamanla alıştık.

Evinde kaldığımız çift Boa Viagem adlı semtte yaşıyordu. Upuzuuun plajın olduğu yer yani. Eşyalarımızı bırakıp biraz muhabbet ettikten sonra plaja inelim dedik ama gördük ki kimse denize girmiyor. Plaj köpekbalığı uyarıları ile dolu. Meğer Recife dünyanın en çok köpekbalığı saldırısı olan yerlerinden biriymiş. İşin aslı şöyleymiş. Recife adını plajın biraz ilerisindeki resiflerden alıyormuş. Bu resiflerin arkasında köpekbalıklarının hem yuvaları hem de beslenme alanları varmış. Geçtiğimiz yıllarda Recife’ye yeni bir liman yapmışlar ve bu limanın inşaatı sırasında resiflere zarar vermişler. Yuvaları ve beslenme alanları yıkılan köpekbalıkları da o zamandan sonra saldırır olmuş. Neredeyse bilek hizasındaki suda bile köpek balıkları saldırıyor, diyorlar. Deniz görünce duramam, illa ki yüzmem lazım, diyenlere de gel gitte suların çekildiği zaman denize girmeleri öneriliyor.

Porto de Galinhas

Patagonya kışından sonra Brezilya sahillerine ulaşıp da denize girememek hayal kırıklığı yaşatsa da ev sahiplerimizin önerisiyle Recife’nin yakınlarındaki Porto de Galinhas adlı kasabaya gittik. Kasabanın adının anlamı tavuk limanı. İsmine yakışır şekildeki telefon klübelerinin hastası oldum. 🙂

Ufak bir kasaba, deniz güzel ve eğlenceli. Porto de Galinhas’ta da deniz resiflerle dolu. Gel git sırasında sular çekildiğinde resiflerin içinde doğal havuzlar oluşuyor ve içinde yüzlerce tropik balık dans ediyor.

Çöldeki bahtsız bedevi misali köpekbalıklarından kaçıp geldiğimiz yerde tropik balıkların saldırısına uğradım 🙂 Balıklardan biri parmağımı ısırdı!! Doğal havuzlara gitmenin iki yolu var. Ya resiflerin üstünde yürüyeceksiniz, ya da aşağıdaki minik teknelerden kiralayacaksınız. Biz yürümeyi tercih ettik. Çıplak ayakla yürümek imkansız, sandalet ve flip flop giymek lazım mutlaka.

Porto de Galinhas’ta deniz-kum-güneş-palmiye ağacı-hindistan cevizi suyu beşlisine doyduktan sonra Recife’ye geri döndük.

Recife tarihi anlamda önemli bir yer. Vakti zamanında burası Brezilya’nın en büyük şehirlerinden biriymiş şeker kamışı imalatı sayesinde. Portekiz-Hollanda ve tekrar Portekiz himayesinde kalmış. Bu yüzden şehirde hem Portekiz hem Hollanda kütüründen etkiler görmek mümkün. Pek çok tarihi bina da var. Bunlar Eski Şehir kısmında toplanmış. Biz hem eski şehri biraz gezdik hem de burada kaldığımız günler içinde kuzey Brezilya’nın değişik lezzetlerini denedik.

Recife Yemekleri

Bunlardan ilki acaraje adındaki kızarmış bir top görünümündeki yemekti. Haşlanmış fasulyelerden yapılan toplar palmiye yağında kızartılıyor, sonra da içine karides vs ekleniyor. Karidesler sayesinde bizden artı puan alırken ağır palmiye yağı yüzünden sadece bir kere deneyip tekrar yemediğimiz bir yiyecek oluyor.

Denediğimiz diğer bir yiyecek de tapioca oldu. Beyaz top top tapiocalar tavada ısınınca krep gibi bir hal alıyor, sonra da içine istediğiniz malzemeyi dolduruyorlar. İster tatlı yiyin ister tuzlu. Ben tabi ki peynirlisinden alıyorum. Defalarca yemek istiyorum..

Olinda

Recife’nin bir mahallesi kadar yakın Olinda adlı başka bir şehir daha var. Burası Afrika’dan getirilen kölelerin şeker kamışı tarlalarında çalıştırıldığı bir yer. Biz gittiğimizde hava da kapalı ve rüzgarlıydı. Tarihi binaların dışını kaplayan yosunlarla kapalı hava ve buranın tarihi birleşince çok etkilendiğimiz bir yer oldu. Oldukça karanlık hisler bıraktı üstümüzde.

Olinda’yı bu kadar karanlık anlattığıma bakmayın. Portekizliler buraya ilk geldiklerinde çok beğenmişler ve “Oh! Linda.” demişler yeni “Oh! Ne hoş.” Şehrin adı buradan geliyormuş. Olinda’nın eski şehir kısmı yürüyerek gezilebilecek gibi. Burada görülebilecek pek çok kilise var. En önemlisi Se Kilisesi. Buraya tırmanıp şehre ve Recife’ye uzaktan baktık biz de.

Biraz tarih biraz da deniz tatili ile dolu bir yer oldu bizim için Recife.

Not: Yazı 2010 yılında geçmekte ?