Myanmar yolculuklarının en enteresan yönlerinden biri yolculukların her zaman söylenenden kısa sürmesi ve sabaha karşı bir saatte kendinizi şehrin sokaklarından birinde bulmanız. Mandalay’da da aynı şey oluyor ve 03:30’da otobüsten iniyoruz. Neyse ki otogarda değil de şehrin göbeğindeyiz, hatta otelimizden sadece bir kaç sokak ilerideyiz. Hemen otele gidiyoruz ama odalar dolu olduğu için lobide bekliyoruz. Çok kısa bir süre sonra dışarıdan gümbür gümbür müzik sesi gelmeye başlıyor. Otelimizin hemen önünde bir çadır kurulmuş ve keşiş olma yolunda adım atan çocuklar için kabul töreni varmış. Tören her gün 04:00-23:00 arasında yapılıyormuş. Oteldeki tüm konuklar isyan etmiş ama neyse ki biz son gününe denk gelmişiz sadece.

Güneydoğu Asya’ya seyahat edecek herkese önerim birer kulak tıkacı edinmeleri. Sokaklarda hayat çok çok erken başlıyor, her an gürültü olabiliyor.

Mandalay turistlerin sadece 1-2 gün uğrayıp Bagan’a geçtikleri bir yer. Biz yine günlerce kalıyoruz 🙂

Şehrin tam ortasında Royal Palace var. Şu an kullanılmıyor fakat çok iyi korunmuş. İyi korunması önemli çünkü binalarım hepsi tik ağacından yapılmış. Bahçesi oldukça büyük olduğu için bahçeyi bisikletle gezdik.

Royal Palace’ı gezerken bir düğün fotoğrafı çekimine denk geliyoruz. Özellikle gelinin elindeki sefertasına dikkat. Günlük hayatlarının hala önemli bir parçası olan sefertasını düğün fotoğraflarına da taşımışlar.

Royal Palace’ta gezdiğimiz yetmiyor ve 1729 tane basamağı çıplak ayakla tırmanıp Mandalay Tepesi’nin zirvesine varıyoruz. Mandalay’da güzel bir günbatımı izlemek için en iyi yerlerden biri burası. Tepeye çıkana kadar pek çok tapınak geçildiği için ayakkabılar, çoraplar fora oluyor. Aşağı indiğimizde ayaklarımız delice ağrıyor. Modern hayat insanı ne kadar kırılgan hale getiriyor. Ayakkabıya, çoraba bağımlı olmuşuz resmen.

Mandalay’ın merkezinde yapacak çok şey olmasa da etrafında görecek çok yer var. Yine motor kiralıyoruz. Mandalay trafiği şimdiye kadar gördüğümüz yerler içinde en fenası. Yine de hayatta kalıyoruz 🙂

İlk durağımız Sagaing tepesi. Burası belli ki bundan bi 5-10 yıl sonra, Myanmar popüler bir seyahat destinasyonu haline geldikten sonra çok ünlenecek. Onlarca tapınağın olduğu, daracık yollardan veya bitmeyen merdivenlerden geçerek tapınaklar arasında dolaşabildiğiniz bir yer.

Sagaing Tepesi’nde “temple hopping” yaparken muhteşem sonbahar manzaralarına şahit oluyoruz.

Yolda yine antin kuntin bir dolu şey görüyoruz. Örneğin delice yüklenen bir kamyon!

Delice süslenmiş sığırlar 🙂 Bu da yukarıda anlattığım çocukların keşiş olma töreninin bir parçasıymış. Müzikler, danslar, süsler, makyajlar.. Enteresan bir ortam vardı. Şehir merkezinde kalsak, turistik yerlerden uzaklaşmasak böyle garip bir törene denk gelmeyecektik belki de 🙂

Bir de bol bol nehir kenarında banyo yapan, çamaşır yakayan insanlar gördük. Nehir, hayatlarının merkezinde.

Bir de taksi olarak çalışan sığır arabaları görüyoruz 🙂

Günün ikinci durağı Mingui. Burada da bir dolu eski tapınak var. Bir de dünyanın ikinci büyük çanı var burada.

Benim en çok hoşuma gidense aşağıdaki dev ötesi ağaç oluyor.

Tapınakların girişinde hep kıyafet kuralları olur ama Myanmar’da bu işi abartıp iyice detaylandırmışlar, moda kataloğu gibi olmuş 🙂

Sonraki durağımız Inwa. Burada eskiden büyük bir şehir varmış, şimdi ise sadece kalıntıları duruyor. Aşağıdaki ise eğrilmiş bir gözlem kulesi.

Günün son durağı ise U-Bein köprüsü. Köprü 1,2 km uzunluğunda. Tik ağacından yapılmış en uzun köprüymüş. Mandalay’ın en turistik yeri burası. Yüzlerce insan güneş batışını izlemeye gelmiş fakat kitlesel bir hayal kırıklığı yaşıyoruz zira hava bulutlu ve güzel bir güneş batışı izleyemiyoruz.

Mandalay’da bir günümüzü de şehir içinde dolaşarak geçiriyoruz. Dev bir pazara gidiyoruz. Ortam çok eğlenceli ve hareketli. Adeta küçük Hindistan.

O sokak senin bu sokak benim gezerken bir tapınakta düğüne denk geliyoruz. Dalıyoruz içeriye. Düğün sahipleri bizi görünce hemen birer sandalye veriyor, birer şişe su ve Hint çayı ikram ediyorlar. Damadın babası bir süre yanımıza gelip gelini, damadı anlatmaya başlıyor. 🙂 Nepal kökenli bir aileymiş. Dini törenle evleniyorlarmış. Tören sırasında meyveler, kağıt paralar ve tütsü kullanarak bir sürü tabak hazırlayıp bunu tanrılarına sundular, dua ettiler. Muhtemelen tabaklar evlerine gelmesini istedikleri bereketi temsil ediyordu. Gece için yemeğe de davet edildik ama kalmadık yemeğe. 🙂

Mandalay’dan da bu kadar…. Kalan zamanımızı bol bol beer station’larda geçirdik. Buralar pek çok çeşit yemek burabileceğiniz ve aynı zamanda bira servisi yapan restoranlar.

Mandalay’ı karman çormanlığı, kalabalıklığı ve enteresan törenleriyle çok sevdik biz…

Gülen